sürekli hayata sövmek

uyandığım andan itibaren gün boyu uyuyana kadar hayatıma sövüyorum. hatta oda arkadaşlarım uyurken sövdüğümü söylüyolar. büyük ihtimalle hayata sövüyorum

simdi yasadiklarimiz geçmişteki kötü ,hatirlamak istemediğimiz anılara benzeyince insan ister istemez sürekli sövüyo

aq

bu benim meslegim gibi herseye küfür etmeye basladim bu aralar sorulara kitaplara twetlere kendime cevreme yolda yürüyen amcaya iç sesime aklıniza ne geliyosa sövüyorum

hayatın ne kadar güzelliklerle dolu olduğunu bilsemde hiç birinin bana denk gelmemesi hayata sövmemin en büyük sebeplerinden biri

bize hep mutlu sonla biten masallar anlatıldı o yüzden bizde gerçeklere sövüyoruz.

kimle konuşsam sövme modunda ama devamlı.tamam ülke batmış,hayat cidden bok gibi.keşke oyuncu değişikliği olsaydı bende isterdim ama yok.elimizdeki hayatla yaşamak zorundayız.alternatifi yok.biraz çok değil biraz olumlu bişeyler düşünsek.tamam olmasın olumlu şeyler ama yine de düşünelim.böyle konuşunca yok sen ne pozitifsin bilmem ne.ne alakası var.(bkz: ne salak salak sorular bunlar) napalım yani her gün söverek değişen bişey varsa tamam da zaten yeteri kadar çalınan,kaybolan bir hayatımız var.elde kalanıda mı heba edelim? (bkz: yıldım )